Bible - Psalms

Psalms

The Book of Psalms (Hebrew: תְּהִלִּים or תהילים Tehillim meaning "Praises"), commonly referred to simply as Psalms or "the Psalms", is the first book of the Ketuvim ("Writings"), the third section of the Hebrew Bible. The English title is from the Greek translation, ψαλμοί psalmoi, meaning "instrumental music" and, by extension, "the words accompanying the music." There are 150 psalms in the Jewish and Western Christian tradition (more in the Eastern Christian churches), many of them linked to the name of King David, but his authorship is not accepted by most modern Bible scholars.

Benedictions and superscriptions

The Book of Psalms is divided into five sections, each closing with a doxology (i.e., a benediction) – these divisions were probably introduced by the final editors to imitate the five-fold division of the Torah:

Book 1 (Psalms 1–41)

Book 2 (Psalms 42–72)

Book 3 (Psalms 73–89)

Book 4 (Psalms 90–106)

Book 5 (Psalms 107–150)

Many psalms (116 of the 150) have individual superscriptions (titles), ranging from lengthy comments to a single word. Over a third appear to be musical directions, addressed to the "leader" or "choirmaster," including such statements as "with stringed instruments" and "according to lilies." Others appear to be references to types of musical composition, such as "A psalm" and "Song," or directions regarding the occasion for using the psalm ("On the dedication of the temple," "For the memorial offering," etc.). Some carry the names of individuals, the most common being David, and thirteen of these relate explicitly to incidents in the king's life.

Overview

Individual psalms were originally hymns, to be used on various occasions and at various sacred sites; later, some were anthologised, and might have been understood within the various anthologies (e.g., ps.123 as one of the Psalms of Ascent); finally, individual psalms might be understood within the Psalter as a whole, either narrating the life of David or providing instruction like the Torah. In later Jewish and Christian tradition, the psalms have come to be used as prayers, either individual or communal, as traditional expressions of religious feeling.

สดุดี

หนังสือสดุดี (ฮีบรู: תְּהִלִּיםหรือתהילים Tehillim หมายถึง "สรรเสริญ") โดยปกติจะเรียกว่าเป็นเพียงสดุดีหรือ "สดุดี" เป็นหนังสือเล่มแรกของ Ketuvim ("งานเขียน") ซึ่งเป็นส่วนที่สามของคัมภีร์ไบเบิลฮีบรู ชื่อภาษาอังกฤษมาจากภาษากรีกแปล psalmoi ψαλμοίความหมาย "ดนตรี" และนามสกุล "คำพูดที่มาพร้อมกับเพลง". 150 สดุดีในประเพณีของชาวยิวที่นับถือศาสนาคริสต์และตะวันตก (เพิ่มเติมในโบสถ์คริสเตียนตะวันออก) หลายคนที่เชื่อมโยงกับชื่อของกษัตริย์เดวิดที่มี แต่ผลงานของเขาไม่ได้รับการยอมรับจากนักวิชาการพระคัมภีร์ที่ทันสมัย​​ที่สุด

benedictions และ superscriptions

หนังสือสดุดีแบ่งออกเป็นห้าส่วนแต่ละปิดด้วย doxology (เช่นพร) - หน่วยงานเหล่านี้อาจได้รับการแนะนำให้รู้จักกับบรรณาธิการสุดท้ายที่จะเลียนแบบการแบ่งห้าเท่าของโตราห์:

    เล่ม 1 (สดุดี 1-41)

    เล่ม 2 (สดุดี 42-72)

    เล่ม 3 (สดุดี 73-89)

    เล่ม 4 (สดุดี 90-106)

    หนังสือเล่ม 5 (สดุดี 107-150)

หลายสดุดี (116 150) มี superscriptions แต่ละบุคคล (ชื่อเรื่อง) ตั้งแต่ความเห็นที่มีความยาวถึงคำคำเดียว มากกว่าหนึ่งในสามที่ดูเหมือนจะเป็นทิศทางดนตรีจ่าหน้าถึง "ผู้นำ" หรือ "ผู้กำกับ" รวมทั้งงบเช่น "กับเครื่องสาย" และ "ตามลิลลี่." คนอื่น ๆ ดูเหมือนจะมีการอ้างอิงถึงประเภทของดนตรีประกอบเช่น "สวด" และ "เพลง" หรือทิศทางเกี่ยวกับโอกาสสำหรับการใช้บทสวด ("ในการอุทิศตนของพระวิหาร" "สำหรับการเสนอขายที่ระลึก" ฯลฯ ) บางคนดำเนินการชื่อของบุคคลที่พบมากที่สุดเป็นดาวิดและสิบสามของเหล่านี้เกี่ยวข้องอย่างชัดเจนกับเหตุการณ์ในชีวิตของกษัตริย์

ภาพรวม

สดุดีบุคคลได้สวดเดิมที่จะใช้ในโอกาสต่างๆและสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ต่อมาบางคนถูก anthologised และอาจจะได้รับความเข้าใจในคราฟท์ต่างๆ (เช่น ps.123 เป็นหนึ่งในบทสวดของขึ้น); ในที่สุดสดุดีบุคคลอาจจะมีการเข้าใจภายใน Psalter รวมทั้งแกชีวิตของดาวิดหรือการให้การเรียนการสอนเช่นโตราห์ ต่อมาชาวยิวและคริสเตียนประเพณีสดุดีได้มาจะถูกนำมาใช้เป็นคำอธิษฐานของทั้งบุคคลหรือชุมชนที่เป็นแบบดั้งเดิมของการแสดงออกทางความรู้สึกทางศาสนา